Oftewel: hoe een klein idee groot kan worden, van 2011 tot 2020.
De geschiedenis van het muziekadviesburo
In 2011 zeg ik “nee” tegen een freelance radioklus en ontstaat er ruimte voor nieuwe ideeën. Ik schrijf me in bij de Kamer van Koophandel als “Muziekadviesbureau” omdat die naam als paraplu het beste past bij allerlei plannen die in mij aan het borrelen zijn. Ik maak nieuwe radioplannen, en ik wil mijn muziekkennis blijven gebruiken in een eigen bedrijf dat kan adviseren bij themafeestjes en dergelijke. Ergens voel ik ook dat ik iets moet gaan doen met muziek in combinatie met de uitvaart, maar ik weet nog niet hoe ik dat vorm kan geven. Dat gevoel is deels ontstaan door een paar uitvaarten die ik bijwoonde waarbij de muziek nogal te wensen over liet. Ook door de jaarlijkse Ultieme Muziek-uitzending van het radioprogramma De Sandwich dat ik tien jaar maakte, waarvoor elk jaar honderden luisteraars vertelden wat ze bij hun uitvaart wilden laten horen. En doordat ik steeds vaker gevraagd werd om problemen op te lossen die families hadden met muziek voor een uitvaart. De eerste hulpvraag was volgens mij voor de uitvaart van de vader van een vriend van de overburen. Daarna nog eens voor de man van een dorpsgenote (die in zijn schuur altijd een cassettebandje draaide met muziek die zijn vrouw niet thuis kon brengen en gelukkig kon ik dat wel). En ik kreeg een blaadje uit een kladblok onder ogen, geschreven door de schoonvader van mijn visboer. De met potlood geschreven letters waren al half vervaagd, en wat er stond was fonetisch opgeschreven: een lijstje met liedjes voor zijn uitvaart. Of ik er wijs uit kon worden. Dat kon ik, al was het best lastig, en ik zorgde er ook nog voor dat de muziek digitaal bij de aula aangeleverd werd. En zo begint een vaag idee een klein beetje vorm te krijgen.
Focus op uitvaartbegeleiders
Het wordt 2012 en ik begin in te zien dat ik me niet moet focussen op het werven van families die een uitvaart te regelen hebben, maar op de uitvaartbegeleiders die die families bijstaan. Op een dinsdagochtend eind maart mag ik op uitnodiging van Marry Brokking wat vertellen over mijn kennis en kunde aan de uitvaartbegeleiders van haar bedrijf. Het is een nog wat onhandig verhaal, geen echt goede pitch maar ik hoor wel goedkeurend gemompel bij iedereen. Toch duurt het nog een paar maanden voor de eerste opdracht via hen binnen komt. (Diezelfde dinsdag is trouwens -toeval- het begin van het einde van mijn werk voor Radio 1 want tijdens een gesprek met mijn zendermanager ’s middags krijg ik te horen dat mijn baan ophoudt te bestaan. Vanaf september 2012 heb ik dus een hele lege agenda. Later vult die zich weer voor een deel met het radioprogramma De Sandwich waar ik in 2011 mee was gestopt.)
Ik laat folders drukken, stuur ze rond, mail en bel me suf en ben vaak aanwezig op de sociale media. Na een tijdje heb ik nog één uitvaartbedrijf als klant er bij. Dit jaar heb ik misschien maar tien opdrachten. Toch heb ik er vertrouwen in dat ik wat goeds te pakken heb. Ik oefen in geduld (nog jaren lang!) en ik zorg er voor dat ik voor die paar opdrachten toch altijd beschikbaar ben. Want dát heb ik meteen begrepen: als ik altijd snel reageer en prompt aan de slag ga, ben ik in ieder geval niet een vertragende schakel in het proces. Integendeel, ik ben dan iemand die meedenkt en juist kan zorgen dat de muziek sneller geregeld wordt. En beter, dat uiteraard ook.
Spotify en YouTube
Dan komen er vijf jaren waarin ik de uitvaartwereld pas echt goed leer kennen. Ik leer bijvoorbeeld dat alle nieuwe klanten alleen maar komen omdat ze van mij gehoord hebben via een collega. Folders hoef ik dus niet meer te drukken. Ik leer dat er eigenlijk twee werelden bestaan: een star deel dat nog vasthoudt aan “hoe het altijd ging” en een deel dat juist heel open staat voor alle vernieuwingen en “ontzorgen” hoog in het vaandel heeft staan. Ik draai op oproep mee met de mensen die de muziek verzorgen tijdens diensten op de gemeentelijke begraafplaatsen van Haarlem en omstreken. Daardoor zie ik veel uitvaarten, en zie ik hoe divers het is. Ik zie ook hoe de plechtigheden steeds persoonlijker worden. Ik zie dat de digitale muziekboeken bij aula’s niet altijd goed (meer) onderhouden worden, en dat ze lang niet alle muziek hebben die families wensen. Ik zie Spotify een grote vlucht nemen, YouTube ook, en ik zie de cd-verkoop kelderen.
Bevlogen uitvaartbegeleiders
Het muziekadviesburo groeit, maar langzaam – heel langzaam. Ik oefen nog steeds in geduld en vertrouwen hebben. Maar ik ga enorm van de uitvaartwereld houden, ik ontmoet ontzettend veel bevlogen uitvaartbegeleiders die keihard werken en waarbij geen enkele moeite te veel is om een persoonlijke uitvaart voor nabestaanden te regelen.
In 2017 kan ik nog op vakantie en sluit ik in die periode het bedrijf, het jaar daarop werk ik vaste vakantievervanger Jacques van Aelst in zodat iedereen er het hele jaar van op aan kan dat er muziek geleverd wordt. Gezien het groeiende klantenbestand is dit een essentiële stap. In 2017 stuur ik ook een mail aan Meander in Zwolle, met een idee voor een lesmodule en kort daarop ben ik vaste gastdocent bij deze uitvaartopleiding. Naar aanleiding van de enthousiaste reacties daar, ga ik ook regelmatig workshops geven voor uitvaartbegeleiders die al in het vak werken.
En in 2017 wordt mijn man Mark ontslagen wegens bezuinigingen bij het bedrijf waar hij al 27 jaar werkt. Hij focust zich eerst op een andere baan binnen de scheepvaart, maar meer en meer wordt duidelijk dat het muziekadviesburo groter wordt, en dat hij dan een hele goede en logische partner zou kunnen zijn.
Aan het begin van 2020 wijst Mark mij er op dat ik factuurnummers met vier cijfers moet gaan maken voor dit jaar. Wij verwachten dus wederom groei en dat we een duizendste factuur de deur uit gaan sturen in 2020. Op 8 november trekken we de champagne open. We hebben dan binnen 11 maanden meer dan duizend uitvaarten van de juiste muziek voorzien en heel wat dankbaarheid terug gekregen, van families en uitvaartbegeleiders.
Voor 2021 staan er weer nieuwe ontwikkelingen op stapel…. We hebben er zin in!