Afgelopen week had ik een gesprek met een vrouw die haar vader moest gaan begraven. Er moest muziek uitgezocht worden voor de uitvaart natuurlijk, en daarom kwam de familie bij mij. Ze hadden met z’n allen nagedacht, en kozen voor een paar liedjes die je regelmatig hoort bij een uitvaart: Afscheid nemen bestaat niet, Con te partiro en Diggy Dex. Dat laatste nummer hadden ze gekozen voor de kleinkinderen, want dan hadden die ook iets waarmee ze zich konden identificeren.
Geen verstand van muziek
De muziek moest digitaal aangeleverd worden bij de begraafplaats, en aangezien niemand in de familie wist hoe je dat moest, werd aan mij gevraagd of ik daarvoor kon zorgen. Dat is natuurlijk geen probleem, deze nummers zitten vanzelfsprekend in mijn digitale collectie. En we waren het gesprek al aan het afronden, toen de vrouw aarzelend opperde dat de familie eigenlijk niet zo goed wist wat ze moesten draaien. Ze hadden geen verstand van muziek, vonden ze. En vader hield helemaal niet van muziek, dat ook. En dus hadden ze maar gekeken in de muziek-top 10 van de Dela, om te beslissen wat ze zouden kiezen.
Als muziekadviseur maakt het mij natuurlijk niets uit wat er gedraaid wordt tijdens een uitvaart. Het enige waar ik altijd wel voor pleit, als ik daar de kans voor krijg, is dat de muziek zo persoonlijk mogelijk moet zijn. Want muziek blijft vaak “hangen”, meer nog dan de speeches die gehouden worden. Het is dus mooi als de muziek bij de overledene past, als het iets over hem of haar zegt.
Concert André Rieu
Toen ik merkte dat de familie moeite had met het persoonlijk maken van de muziek, kon ik een paar vragen stellen over de vader. En ineens kwam daar de herinnering van het samen zingen tijdens lange autoritten naar boven. Plotseling wist de vrouw weer dat hij tijdens een bonte avond een bepaald lied had gezongen. En o ja, dat is waar ook, samen hadden ze op de televisie eens naar een concert van André Rieu gekeken. Dat vond hij prachtig, maar de gezongen stukken vond hij niks.
Dankbaar
Ik maakte samen met de vrouw een lijst met de muziek waar we nu over spraken. In een mail zette ik wat YouTube-linkjes, zodat de hele familie mee kon kijken en kiezen. Ik raadde de vrouw aan om iets over de keuze voor de muziek te vertellen tijdens de dienst. Zo zou iedereen weten waarom de muziek was uitgezocht, en zo kregen de kleinkinderen meteen een hoop herinneringen mee aan de man die hun opa was.
Een week later werd ik verrast met een bloemetje van de familie: het was zo goed geweest om ándere muziek uit te kiezen. De kleinkinderen vonden de muziek prachtig, écht muziek van opa. En de zoon had een prachtige speech gehouden over de bonte avond. Het was een mooie plechtigheid geweest. De familie was me dankbaar, en ik weet weer hoe dankbaar het werk is dat ik doe.